"मातीवरून उगमलेलं प्रेम"१. "निसर्गात वाढलेली ती…"खरं सांगायचं तर, ती मुलगी शहरातल्या कोणत्याही पोरीसारखी नव्हती. तिचं नाव होतं गौरी.गावाचं नाव – कोंढवळे, पाटलांचं गाव. सह्याद्रीच्या कुशीत वसलेलं. जिथं सकाळ सूर्याच्या पहिल्या किरणाने सुरू होत होती आणि संध्याकाळ झुळझुळ वाहणाऱ्या ओढ्यात विरत होती.गौरी त्या मातीचीच झाली होती. झाडांशी बोलणारी, फुलांत गुंतलेली, मातीचा वास ओळखणारी. घरात सनई-चौघड्यांचा नाद नसला, तरी तिच्या जगण्यात एक शांत संगीत होतं.बाबा शेतात राबायचे, आईची देवघरात भक्ती. पण गौरीचं प्रेम होतं – पावसाच्या पहिल्या सरीवर, बीज उगमावर, आणि वाऱ्याच्या कुजबुजांवर.तिला पुस्तकं आवडायची, पण ती वेगळीच – पानांमध्ये मातीचा गंध असलेली.“गौरी, तू शिकून काय करणार? शेतीच करशील ना?” आई विचारायची.ती हसून