एक चहा, दोन मनं   अध्याय १: सकाळची लोकल आणि एक अनोळखी चेहरा मुंबईतली सकाळ म्हणजे थेट रणभूमी. सकाळी ८:२४ ची लोकल म्हणजे जणू काही जनतेच्या धावपळीचा आरंभबिंदू. चेंबूर स्टेशनवर मुकुंद जोशी नेहमीप्रमाणे प्लॅटफॉर्म क्रमांक २ वर उभा होता – हातात स्टीलचा चहा घेण्याचा कप, कपाळावर घामाच्या थेंबांची रेघ आणि चेहऱ्यावर नेहमीचा शांतपणा. त्याचं आयुष्यही या ट्रेनसारखंच होतं – नेमकं, ठरलेलं, आणि एकटं. पाच वर्षांपूर्वी त्याची पत्नी रजनी गेली आणि त्याच्यासोबत घरात राहणारी माणसं असली, तरी मुकुंद स्वतःला कधीच "संपूर्ण" वाटू दिलं नाही. तरीही दिवस चालायचे – मुलगा, सून, नातवंडं, आणि ही मुंबईची लोकल. तो ट्रेनमध्ये चढला आणि