भाग २ – कैदेतला योद्धापहाटेच्या अंधारात कैदगृहाच्या भिंती जणू थंडीने कापत होत्या. हवेत जड, गूढ नीरवता भरलेली होती. खोलीतील तापमान गोठवून टाकणाऱ्या थंडीच्या पातळीवर पोचलं होतं. एका कोपऱ्यात लागलेला जुना, धुळीने झाकलेला पंखा झरझर आवाज करत होता, पण त्याच्या त्या कंपकंपीत फिरण्याने अधिकच अस्वस्थ शांतता पसरत होती. पंख्याच्या वाऱ्याने भिंतीवर लटकलेला एक किडक्या कागदाचा झुबका हळूहळू हलत होता. आणि त्या मागून पसरत होता एक विचित्र जंगली वास. तो वास कोणत्यातरी सडलेल्या गोष्टीसारखा, न ओळखता येणारा, पण नकळत नाकात भरून राहणारा होता.त्या अंधाऱ्या, दमट खोलीत एका कोपऱ्यात बसलेले होते दहा थकलेले, भांबावलेले चेहरे.सरिता, आदित्य, श्रुती, रोहित, पूजा, वैशाली, प्रतीक, सचिन, अमेय