વૃદ્ધાશ્રમની સાંજ ખાસ કરીને અલગ લાગતી. ત્યાંના લોકોના ચહેરા પર વાર્તાઓ લખેલી હતી—કોઈની આંખોમાં આશા હતી, તો કોઈની આંખોમાં જીવનની થાકેલી સફર. આ બધી વચ્ચે, ખિડકી પાસે બેસેલો એક વૃદ્ધ માણસ, અજય, પોતાના વિશ્વમાં ખોવાઈ ગયો હતો. તેની ઉંમર લગભગ અઢી સિત્તેર હશે. આંખોમાં ઝાંખી પડતી નજર છતાં, તે પોતાના હાથમાં પકડી રાખેલી એક જૂની ચિઠ્ઠી સ્પષ્ટ જોઈ શકતો હતો.તે ચિઠ્ઠીનો રંગ હવે પીળો થઈ ગયો હતો, કાગળની ધારો ઘસાઈ ગઈ હતી, પણ તે કાગળમાં લખાયેલા શબ્દોનું ભારણ આજે પણ એટલું જ તાજું હતું.“પ્રિય આશા…” — આ બે શબ્દો અજયના હૃદયને ઝંજોડી નાખતા. એના મનમાં વર્ષો જૂની યાદો ઝબૂકતી.અજય અને