ती आणि त्या धुक्याच्या वाटा– एक हळुवार नातं, जे शब्दांच्या आत खोलवर उगवतं आणि धुक्यात हरवतं...---1. सुरुवातती मला पहिल्यांदा दिसली, त्या धुक्याच्या एका सकाळी.मी माझ्या वाड्याच्या गच्चीवर बसलो होतो – हातात जुनी कडक डायरी, पांढऱ्या चहाच्या कपातून निघणाऱ्या वाफेसारखी उबदार एकटेपणाची सोबत.पावसाळा नुकताच ओसरलेला, आणि लोणावळ्याच्या डोंगरदर्‍यांमध्ये हळूहळू धुके चढू लागलेलं.त्या वेळी मी शहरातून पळून आलो होतो – गोंगाट, गर्दी, आणि गडबडीत हरवलेलं स्वतःचं अस्तित्व मागे टाकून.इथे आलो होतो फक्त दोन हेतूंनी – लिहिणं आणि विसरणं.---2. तीती येत होती रोज – डोंगराच्या कडेकडेने.साधा पेहराव, पायात साधे चप्पल, आणि हातात एक जुनं पुस्तक.ती चालताना तिचे केस हलक्याशा वाऱ्यात उडायचे. तिचं चालणं