पावसाच्या साक्षीने – एक चिरंतन प्रेमकथा"मी येईन... पावसातच."ती म्हणाली होती. आणि तो गेला होता.तेव्हा वय फक्त बावीस. पण मनाचं वय? ते तर कधीही स्थिर राहत नाही. कोकणातलं लहानसं गाव—संपूर्ण निसर्गाची कुशीत वसलेलं. गावाला झाडांचं छत्र, मातीचा सुगंध, आणि पावसाच्या सरींचं संगीत लाभलेलं.त्या गावात होती ती – शशिकला.ज्याचं सौंदर्य तिच्या डोळ्यांत शांततेसारखं आणि हसण्यात दवबिंदूसारखं लपलेलं.आणि तो – विराज.शहरात शिकणारा, कविता लिहिणारा, आणि सुट्टीत गावात श्वास घेणारा. आजीआजोबांकडे येताना पुस्तकांचं बस्तं घेऊन येणारा, पण गावच्या मातीचा सुगंध साठवून परतणारा.---पहिली भेटगावात एक जुनं वाचनालय होतं—लाकडी कपाटं, जाडजूड धुळीच्या पुस्तकांनी भरलेली. उन्हाळ्याच्या एका दुपारी, वाचनालयात त्यांची पहिली भेट झाली. दोघंही गोड गोष्टींच्या पुस्तकांपाशी