भाग ५ : काळाच्या सावल्यांमध्येपोलीस मुख्यालयात एका कोपऱ्यात विजया एका जुन्या लाकडी टेबलाजवळ बसली होती. तिच्या समोर साखर विरघळलेला गरम चहा अजूनही किंचित धुरकटत होता, पण ती त्याकडे पाहतही नव्हती. खिडकीबाहेर धूसर सकाळ ओसंडून वाहत होती. रस्त्यावर वाहनांची वर्दळ सुरू होती, पण या खोलीत एक निराळी शांतता होती. खोल, खोल जणू अंतःकरणात घुसणारी.तिच्या समोर पडलेलं ते A4 चं पान, जणू काळाच्या कुठल्यातरी कोपऱ्यातून उगम पावलेलं भयंकर साक्ष्य होतं. त्या चिठ्ठीवर एकच अक्षर: 'R'. तेही सरळसोट न होता, थोडं झुकलेलं, जणू त्याचं स्वतःचंही काहीतरी लपवण्याचं प्रयत्न होतं. अक्षराच्या खाली एक सरळ रेष. काहीशी कंपलेल्या