આપણા અંદરના શત્રુ અનાદિ કાળની વાત છે. માલવનગર નામના રાજ્યમાં ધાર્મિક, ન્યાયપ્રિય અને અત્યંત ગૌરવશાળી રાજા વિક્રમસિંહ રાજ કરતો હતો. રાજા પોતાની પ્રજા પર સ્નેહ રાખતો અને રોજ સવારથી સંધ્યા સુધી જન કલ્યાણના કાર્યોમાં વ્યસ્ત રહેતો. એક દિવસ રાજદરબારમાં કંઈક એવું ચર્ચાસ્પદ સંભળાયું કે રાજાની જિજ્ઞાસા જાગી ગઈ. મહામંત્રીએ રાજાને જણાવ્યું: "મહારાજ! શહેરીજનોમાં એવી ગાથા પ્રસિદ્ધ છે કે આપણા રાજ્યમાં એક એવો માનવી છે કે જેના મુખ દર્શન કરવાથી આખો દિવસ ભૂખે પસાર થાય છે." રાજા વિક્રમસિંહ આ વાત સાંભળી આશ્ચર્યચકિત થયા અને મનમાં વિચાર આવ્યો: "શું આવું પણ શક્ય છે? અને જો છે, તો તેનું કારણ જાણવા જોઈએ." રાજા