વિરાટગઢ હવેprasannatanonapathebani ચુક્યો હતો. Previously જે ગામ દુઃખ અને રહસ્યમાં લિપ્ત હતું, હવે ત્યાં આનંદની ચહાલપહલ હતી. પણ... દરેક ખુશીના પડછાયામાં કોઈક તો ગુમસુમ છાંયો હોતી હોય છે.️ અજાણ્યા અધૂરા અવાજોએક સાંજ, યશવંત અને મીરા તેમના સ્વરનિલ સ્થાને બેઠા હતા, જ્યાં આરવ તબલા વગાડી રહ્યો હતો. હવામાં સંગીત હતું, અને દિલમાં શાંતિ... ત્યાં અચાનક એક અવાજ સંભળાયો – જાણે કોઈએ એક જૂની વાંસળી વગાડેલી હોય.મિરા ચોંકી ગઈ."આ અવાજ... ક્યાંક સાંભળેલો લાગે છે."યશવંતે આંખ મીંચી અને શાંતપણે કહ્યું, "હું પણ સમજી શકતો નથી, પણ એ અવાજમાં એક વેદના છુપાયેલી છે... અને એ મારી નથી." વેદિકાનું રહસ્યમય સ્વપ્નવેદિકા છેલ્લાં બે દિવસથી ઉદાસ