માનો પ્રેમ અમારી સોસાયટીની આ વાત છે, જે એક સામાન્ય વૉચમેનની નાની પણ હૃદયસ્પર્શી કથા છે. આ વાર્તા શિવલાલ નામના એક નિષ્ઠાવાન અને સાદગીભર્યા માણસની છે, જે અમારી સોસાયટીના ગેટ પર વૉચમેન તરીકે ફરજ બજાવતો હતો. શિવલાલની જિંદગી એક નિયમિત ઘડિયાળની જેમ ચાલતી હતી, પણ તેની એક ટેવ બધાને ખટકતી હતી—સાંજના છ વાગે ઘરે જવાની તેની ઉતાવળ. શિવલાલની ડ્યૂટી સવારના આઠ વાગ્યે શરૂ થતી અને સાંજના છ વાગ્યે પૂરી થતી. આ પછી બીજો વૉચમેન આવીને રાતની ડ્યૂટી સંભાળતો. શિવલાલનું કામ નિષ્ઠાપૂર્વક હતું—ગેટ પર આવનાર-જનારની નોંધ રાખવી, પાર્સલ લેવા-આપવા, અને સોસાયટીની સુરક્ષાનું ધ્યાન રાખવું. તેના કામમાં કોઈ ફરિયાદ નહોતી. પણ જેવો