વિરાટગઢના આકાશમાં આજે તારા વધુ ઉઝળતા લાગ્યા. જાણે કે તારાઓ પણ કોઈ સિગ્નલ આપી રહ્યાં હોય – કે જે પૂરું થયું છે તે હવે નવી શરૂઆત માટે માર્ગ મોકળું કરી રહ્યું છે. આરવ અને મીરા એ પોતાનું અધૂરું ભૂતકાળ હવે શાંતિથી પૂરો કરી લીધું હતું. હવે આગળ શું? એ પ્રશ્ન મનમાં ઊભો રહ્યો. મળેલી શાંતિ પછીનો ખાલીપોઆરવ પોતાના રૂમમાં બેઠો હતો. ખુરશી ઉપર ડાયરી, પેન્સિલ અને થોડા જૂના પત્રો પડેલા હતા. દીવાલ ઉપર અદિત્ય અને માલવીના એ બધી યાદોને સમાવવામાં આવતી એક કોલાજ ટાંગેલી હતી. હવે બધું શાંત હતું. કોઈ અવાજ નહિ, કોઈ મનોવિનોદ નહિ. પરંતુ એ શાંતિમાં એક પ્રકારનો