ભાગ ૨: પાટા વગરના પંખીઓ"પાટા હવે નથી. પણ યાત્રા અધૂરી છે..."હવા શાંત હતી. સમય અટકી ગયો હતો. પણ કંઇક ચાલતું રહ્યું હતું…સમીરની આંખો ધીરે ધીરે ખુલી રહી હતી. આંખોની પાંપણ ઉપર ભેજ હતો, અને આજુબાજુ એક નવો વાતાવરણ. દૂધિયા કુંધળાટ જેમ આકાશમાં તરતા અવાજો હવે નજીકથી બોલતા લાગ્યા.> "અહીંથી યાત્રા ફરી શરૂ થાય છે... પણ હવે તમે મુસાફર નહીં, દિશા બની ગયા છો."સમીર ઊઠે છે અને જુએ છે કે એ હવે રેલવે સ્ટેશનમાં નથી.એ છે એક વિશાળ ખુલ્લો મેદાન – જ્યાં પાટા જમીનમાં દટાયેલા નથી, પણ આકાશમાં ઊંચકાયેલા છે.દરેક પાટા એક અલગ અલગ દિશામાં દોડે છે – કે ક્યાંક મર્યાદાઓની