જ્યારે આકાશ ઘેરું વાદળિયો થાય,પવનમાં ઠંડક તરંગે અને પહેલી બૂંદ ધરતીને સ્પર્શ કરે – ત્યારે એ માત્ર પાણીનું વરસવું નથી, એ તો લાગણીઓનો વરસાદ છે.વરસાદ એટલે એ ક્ષણ, જ્યારે માટીની સુગંધ હ્રદય સુધી પહોંચે છે. વૃક્ષો નાચવા લાગે છે, પંખીઓ ગીત ગાવા લાગે છે, અને માણસના મનમાં બાળપણ જાગી ઊઠે છે.ગરીબના ખેતરને આશા મળે, બાળકોને રમવા નવી છૂટ મળે, પ્રેમીજનોને એકસાથે ભીંજાવાની તરસતી પળ મળે... અને એકલો માનવી પણ એ વરસે ત્યારે કંઈક અંદરથી ભીંજાઈ જાય.મારો પહેલો વરસાદજ્યારે મને પહેલો વરસાદ અણસાર આપીને ધરતી પર વરસ્યો, એ ક્ષણ આજે પણ મારી યાદોમાં જીવંત છે.અહીં એક ભાવ–સભર લેખ છે: પહેલા વરસાદમાં