“तिच्या देहाच्या सीमा”१.तिचं नाव ‘सज्जन’.हो, ऐकून गंमत वाटेल – पण तिचं नाव खरंच ‘सज्जन’ होतं.बापाने ठेवलेलं नाव. कारण त्याला मुलगा हवा होता.ती झाली, तर म्हणाला – “ठेवा नाव सज्जन. संसाराला उपयोगाची होईल, नाव तरी ठेवू खमकी.”तिच्या नावातच एक हुकमी टोमणा दडलेला होता.जसं म्हणायचं – "बाई असली तरी वागणं मुलासारखं ठेवा."ती सतराव्या वर्षी बाई झाली.देह उगम पावला, पण तिचं माणूसपण मात्र मागेच राहिलं.आईने तिला एक जुनी चोळी दिली, अर्धवट फाटकी, आणि सल्ला दिला —“जास्त हसायचं नाही. डोळ्यांत नजर ठेवायची नाही. सावरून चालायचं.”ती त्या दिवसापासून थोडी वाकून चालू लागली.---२.सज्जनचं घर म्हणजे दोन खोलींचा माजघर.बांबूच्या काठींवर अडकवलेलं आभाळ.मातीतून उगवलेली स्वयंपाकघराची ओढ, आणि अंगणात