खरेपाटणचा डॉ. शैलेश जाधव… या नावाने खरोखरच्या आत्म्याला एक मुस्कान, एक विश्वास, एक नवे जीवन वाटायचं. गावकऱ्यांसाठी, निर्धनांसाठी, मुस्लिम-हिंदू, कोणत्याही जातीधर्माच्या लोकांसाठी त्यांनी ज्या दैवतासमान व्यक्तीची भूमिका पार पाडली, त्याचा प्रभाव आजही ताजाच आहे. आज आपण त्यांच्या स्मरणार्थ एक कथा वाचणार आहोत,---पहिला भाग: कविता नव्हे, पण आपलं गावसकाळच्या कोवळ्या प्रकाशात, डॉ. शैलेश जाधव त्याच्या व फडणीस फ्लाइट कंपनीवर कार्यरत एका शहाण्या तरुणच्या अपार्टमेंटमधून अर्धा तास उशिरा बाहेर पडलं—म्हणजे साडेआठच्या सुमारास. पण त्याला उशीर वाटत नसे. कारण कोवळा प्रकाश म्हणजे, भेट, संभाषण, कृपा आणि जिव्हाळीची आदळलेली सुरुवात. त्याला डॉ. शैलेश म्हणत उरचा सगळा गाव ‘त्या डॉक्टर’ ठरायचा. कारण त्यांचा सेवाभाव इतका आदर्श,