मुंबईतल्या एका जुन्या, दुर्लक्षित इमारतीच्या तिसऱ्या मजल्यावर 'एफ.एम. ९३.५' हे रेडिओ स्टेशन होतं. ते स्टेशन तसं फारसं कुणाला माहीत नव्हतं. रात्रीच्या वेळी, जेव्हा शहर शांत व्हायचं, तेव्हाच त्याचे कार्यक्रम सुरू व्हायचे. हे स्टेशन चालवणारा एकच माणूस होता – अर्णव देशमुख. अर्णव एक रेडिओ जॉकी नव्हता; तो होता आवाजांचा जादूगार. त्याला जुन्या रेडिओचा, जुन्या गाण्यांचा, आणि विस्मृतीत गेलेल्या कथांचा छंद होता. तो एकटाच रात्रभर हे स्टेशन चालवायचा, जुनी गाणी लावायचा आणि स्वतःच्या शांत आवाजात काहीतरी सांगायचा. त्याला ऐकणारे श्रोतेही थोडेच होते, पण ते त्याच्यावर निस्सीम प्रेम करायचे.अर्णवची एक सवय होती. त्याला जुने, भंगारात मिळालेले रेडिओ दुरुस्त करून ठेवायला आवडायचे. एकदा