विषालचा आवाज – एक शांत संघर्ष१. सकाळचा शिफारसमुंबईच्या गर्दीने भरलेल्या लोकलमधून उतरून, विषाल ऑफिसच्या दिशेने चालत होता. त्याच्या चालण्यात एक प्रकारची सवय होती – रोजचं तेच रूटीन, तेच ऑफिस, आणि तेच बॉस कुलकर्णी. हातात एक जुनं बॅग, कपाळावर किंचित आठी आणि डोळ्यांत एक विचारमग्न शांतता.९.४५ वाजले. ऑफिसमध्ये सगळे आपापल्या जागी बसले होते. कुठे टायपिंगचा आवाज, कुठे फोन कॉल्स, कुठे कॉफी मशीनचा गरम वाफ. या सर्वांच्या मध्ये, विषाल नेहमीप्रमाणे आपला डेस्क सेट करत होता. पेपर्स, रिपोर्ट्स, मेल्स—सगळं अगदी काटेकोरपणे पाहणारा.काही वेळातच कुलकर्णींचा आवाज पसरला,"विषाल! हे काय रिपोर्ट आहे? किती वेळा सांगितलंय की असं टेबल्समध्ये मर्ज करून पाठवायचं नाही!"ऑफिसमधील शांतता क्षणात तुटली.