“पिल्लांचा पुकार”आजच्या या नाजूक वेला, एका शांत पण धुक्याच्या दरम्यान, दोन कुत्रे — सोबती आणि रॉकी— एका जुन्या आंब्याच्या झाडाखाली बसले होते. नेहमीप्रमाणे, जागा शांत होती पण त्यांचा अंत:करण खचलेले, मन प्रदीप्त आणि प्रश्नांना ग्रासलेले होते.सोबती — थोडा वात्सल्यानं भरलेला, पण डोळ्यात वेदना असलेला — बसून होता. त्याच्या अंगात न जाणता सोडलेल्या थरांमुळे गुढवठा झाला होता आणि उंच आवाजही माणसांकडून आला होता. “आज सकाळी… मी फक्त एका तुकडे खातो, अस म्हटले. पण तो माणूस माझ्यावर ओरडला. ‘ये तुजर गद्दार कुत्रा!’ म्हणाला. मग… ‘डाळ मार!’ असं तो आवाजाने धमकावला.” सोबती बोलत बोलत हळूच डोळ्यातील ओघळ नकळत चुपके लक्षात आणून घेतला.रॉकी —