"पावसाचा नाच"---खरं सांगायचं तर गेल्या तीन वर्षांपासून तिथं पाऊस कमीच पडतोय. कोरडं आभाळ, उघडं माळरान, आणि धरतीवर उठलेलं एक निरव शांततेचं दु:ख... हे सगळंच बाबाच्या चेहऱ्यावर उमटलं होतं.रामू शेट. नावात भले ‘शेट’ असो, पण घराच्या धुरकट भिंती, माळ्यावरचे तांदळाचे मोजके पोते आणि बैलाच्या गळ्यात खणखणणारी पण खंगलेली घंटा बघितल्यावर कोणालाही कळून गेलं असतं — ही केवळ एक भुईमाता भिजवणारी झुंजार कहाणी आहे.---पंढरपूरपासून तीस कोसावर असलेलं त्याचं गाव – ‘माणिकवाडी’. गावात एकच विहीर, तीही एप्रिलमध्ये तळ गाठते. पाण्याचा हिशेब काटेकोर. आणि पावसाचं येणं म्हणजे जणू एखाद्या संकोचलेल्या पाहुण्याचं येणं – तो केव्हा येईल, याचा नेम नाही.बाबा रोज सकाळी उठायचे, देवासमोर तेलाची