"रात्र दोनची जन्मकथा"---१. प्रारंभ – रात्र आणि रस्तारात्रीचे दोन वाजले होते. शहरात कर्फ्यू लागला होता. हिंदू-मुस्लिम दंगलीने शहराचे रस्ते रक्ताने न्हाले होते. हॉर्न्स नव्हते, वाहनं नव्हती, फक्त लांबून कधीतरी येणाऱ्या भोंग्याचा आवाज आणि बंदुकीच्या गोळ्यांची अधूनमधून ऐकू येणारी धमक…अमन धडधडत्या छातीत शीलाच्या हाताला धरून चालत होता. शीला प्रसववेदनांनी विव्हळत होती."थोडं अजून... शीला... हॉस्पिटल बस... समोरच आहे," तो पुटपुटला.शहराच्या टोकाला असलेलं "सेंट मेरी मदर अँड चाइल्ड केअर हॉस्पिटल" उभं होतं – जुनी गोथिक वास्तू, काळ्याधवक भिंती, आणि आंधाऱ्या रात्रीतही उभं असलेलं एक भयानक सामर्थ्य.गेट उघडं होतं… जसं कुणीतरी आतल्या जगात यावं म्हणून मुद्दाम ठेवलेलं.---२. हॉस्पिटलमधलं स्वागतते आत गेले. रिसेप्शन काउंटर रिकामा.