ભાગ 6: "વિશ્વાસનો પરતાવ"સવારના સુમસામ પળોમાં કાવ્યાની આંખ ખૂલી. પંખીઓનો કલરવ તેની બારી પાસે ભીનું સંગીત વગાડી રહ્યો હતો, પણ એની અંદર એક શાંતિનો ઊંડો અણસાર હતો — શાંતિ નહિ, એવું એક શૂન્ય જે તાજેતરના વાવાઝોડા પછી છવાઈ ગયું હોય એવું લાગતું.અદિતિની ડાયરીનું છેલ્લું પાનું તે રાતે ફરી વાંચી ગયું હતું. તે પંક્તિઓ જેમ-જેમ ફરી પડતી ગઈ, તેમ-તેમ એક અવ્યક્ત ભરોસાનો હળવો પ્રકાશ તેના હૃદયમાં ઝળહળતો લાગ્યો:"વિનુ... જો તું આ વાંચી રહ્યો છે, તો સમજજે કે મેં તને ક્યારેય દોષી નથી માન્યો."અવિનાશ એક હત્યારો ન હતો. પણ વિશ્વાસ તો બસ શબ્દ નહીં રહ્યો હતો હવે... એ એક પગથિયો હતો —