ભાગ 2: ભૂલેલી યાદોની પાંખપાટી પર લખાયેલું પાત્રએ રાત ખાસ હતી. મારી આંખોમાં ઊંઘ નહોતી, પણ એમાં અધૂરા જવાબો હતા.માલતી કાકી જે ઘર બતાવ્યું એ જૂનું હતું. દિવાલોના પલાસા ઓરખાઈ ગયા હતા, ખૂણાના કેબિનેટમાં cobwebs છવાયેલાં હતાં, પણ એક વસ્તુ અજોડ હતી – એ ઘર હજુ પણ માયાની સુગંધ રાખતું હતું.મારે અહીં રહીને એની છાંયાઓ શોધવી હતી. સાચું કહું તો… એની હાજરીના ગુમાવેલા પળોને ફરીથી જીવવા હતા.ઘરમાં ઊંઘની જગ્યાએ હું એ બોક્સ લઈને બેઠો. જેમાં ભેગાં કરેલી કેટલીક જૂની ચીટીઓ, પોસ્ટકાર્ડ, પેન્સિલનાં ટુકડાં, અને એક લાલ રંગની ડાયરી હતી.હાથમાં લેતાની સાથે ચહેરા પર તાપ આવતો હોય એમ લાગ્યું. એ જાણે