સવારના આઠેક વાગે જીદની આંખો ખુલી ગઈ. તેને એક ભયંકર સપનું આવ્યું હતું. કપાળ પર ચિંતાની રેખા પથરાઈ ગઈ હતી. તેનો ચેહરો પાણી-પાણી થઈ ગયો હતો અને તે પોતાના મોંઢામાં રહેલું થુંક કાઢવા પલંગ પરથી ઉભી થવા પોતાની ચાદર ઉંચી કરીને નીચે પગ રાખીને ઉભી થઇ. જીદે એજ રાતવાળા જ કપડાં પહેર્યા હતાં. તે વોશ રૂમમાં જઈને ફ્રેશ થઈ ગઈ અને માહીને ઉઠાડીને કહ્યું.“માહી ઉઠ... જાગી જા... તે મને કહ્યું હતું કે કાલે આપણે જઈશું અને મારી મમ્મીને તાર મોકલોશું.જાગ જલ્દી થી.”જીદે જાણે સપનામાં કંઈક અત્યંત ખરાબ જોયું હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું. તેના વર્ચસ્વથી તો એમ જ લાગી રહ્યું