टोकियोच्या गजबजलेल्या रस्त्यांवरून समीर, एक तरुण भारतीय इंजिनिअर, आपल्या नवीन नोकरीमुळे रुळण्याचा प्रयत्न करत होता. बेंगळूरुहून टोकियोला आल्यावर त्याला सुरुवातीला थोडं एकटं वाटत होतं, कारण सर्व काही खूप वेगळं होतं – भाषा, खाद्यपदार्थ, आणि लोकांची जीवनशैली. त्याला भारतीय मसाल्यांची आणि मित्रांच्या गजबजलेल्या गप्पांची खूप आठवण यायची. त्याच्या आयुष्यात सर्व काही पूर्वनियोजित होतं – अभ्यास, चांगली नोकरी, आणि मग भारतात परत जाऊन स्थायिक होणे. पण नियतीला काहीतरी वेगळंच मंजूर होतं, एक अशी भेट जी त्याचं आयुष्य कायमचं बदलून टाकणार होती. एका शांत, हिरव्यागार उद्यानात, जिथे चेरीची झाडे फुलांनी बहरली होती आणि गुलाबी पाकळ्या हळूवारपणे खाली पडत होत्या, तिथे त्याची नजर