पावसाचे नंतरचे सूरभाग १: पावसाच्या सायंकाळी एक भेटपावसाच्या सरी हळूहळू पडत होत्या, तेव्हा शरद आणि सविता एकाच छोट्या झाडाच्या छायेत उभे होते. आकाशात काळे ढग गडगडत होते, आणि वातावरणात गारठा होता. दोघं जण तशाच शांततेत उभे होते. शरदचा चेहरा गंभीर होता, आणि सविता शांतपणे त्याच्या बाजूला उभी होती. ते दोघं एकमेकांच्या उपस्थितीत एक अनोखी शांती अनुभवत होते.पावसाच्या आवाजात एक गूढता होती, जणू ते दोघं काहीतरी सांगत होते. शरदने सविता कडे पाहिलं आणि हसत हसत, "पावसात किती वेळा आपण एकमेकांपासून दूर जातो, पण नंतर पुन्हा एकत्र येतो," असं म्हटलं. सविता हसली, पण तिच्या चेहऱ्यावर एक हलका गूढ भाव होता.भाग २: विसरलेली