भाग -३प्रसन्न लक्षपूर्वक ऐकत होता, त्याचे हृदय तिच्यासाठी खूप दुखत होते. “प्रिया, तुला स्वतःसाठी उभे राहावे लागेल. तुम्ही आनंदी राहण्यास पात्र आहात. प्रसन्ना प्रियाच्या शब्दांवर विचार करत होता, ती किती गोंधळलेली होती हे त्याला जाणवत होते. तिच्या मनात अनेक प्रश्न होते, पण त्याने ठरवले की त्याला तिला धीर देणे आवश्यक आहे. त्याने एक कविता तयार केली, जी त्याच्या भावना व्यक्त करेल आणि प्रियाला थोडा आराम देईल.**कविता: "स्वप्नांचे ओझे"***भव्य आकाशात मी फिरतो,  तुझ्या आठवणींच्या सावल्या सोबत,  कधी हसतो, कधी रडतो,  प्रेमाच्या खुणांमध्ये हरवलेला मी.  तूच होयस माझ्या हृदयाची लय,  पण ना कळले कधी, तू आहेस कुठे?**आशा आणि निराशेच्या चक्रात,  तुझ्या स्मृतींनी मला भरले आहे,  आता मी एकटा, तुझ्या