યુદ્ધ પછીના વર્ષોમાં, તક્ષશિલા બદલાઈ ગયું હતું. જો કે શહેરની દીવાલો હજુ ઊભી હતી, પરંતુ તેની અંદર એક નવો યુગ શરૂ થયો હતો. તક્ષશિલા હવે માત્ર વિદ્યા અને શૌર્યનું કેન્દ્ર નહોતું, પરંતુ એક અપરાજિત અને અડગ કિલ્લો બની ગયું હતું.તક્ષશિલાની રક્ષા સુનિશ્ચિત કરવા માટે મહારાજ આર્યન, આચાર્ય વરુણ અને વીર ભવિષ્યમાં આવનારા સંકટ માટે વધુ સુવ્યવસ્થિત રણનીતિ ગોઠવી રહ્યા હતા. તેઓએ તક્ષશિલાને એક અજેય સંસ્થાનમાં પરિવર્તિત કરવા માટે અનેક પ્રકારની સંરચનાત્મક અને યુદ્ધનીતિઓ અમલમાં મૂકી.શહેરની સુરક્ષા માત્ર તલવાર અને કિલ્લેબંધીથી શક્ય નહોતી. તેથી, નવો રક્ષણાત્મક બંધારણ ઘડવામાં આવ્યું. આ પ્રક્રિયાને ચાર મુખ્ય સ્તરોમાં વહેંચવામાં આવી:૧. ભૌતિક સુરક્ષા:મજબૂત કિલ્લેબંધી: તક્ષશિલાની દીવાલોને