કૃપણ कृपणेन समो दाता न भूतो न भविष्यति। अस्पर्शेनैव वित्तानि यः परेभ्यः प्रयच्छति॥ (અર્થ: કંજૂસ જેવો કોઈ દાતા નથી થયો, નહીં થાય. જે કોઈ સ્પર્શ વિના ધનને બીજાઓને આપે છે, તે મહાન છે.)   અતિ જૂના સમયમાંની વાત છે. કોઈ એક ગામમાં એક વૃદ્ધ વ્યક્તિ રહેતો હતો. તેના બે પુત્રો હતા. વૃદ્ધ વ્યક્તિ વસ્તુઓના ઉપયોગના મામલે કંજૂસ હતો અને તે બચાવી-બચાવી વસ્તુઓનો ઉપયોગ કરતો. તેના પાસે એક જૂનો સોનાનું પાત્ર હતું. તે જ તેની સૌથી કિંમતી વસ્તુ હતી. તેણે તેને સંભાળીને બંધ પેટીમાં  રાખ્યો હતો. તેણે વિચાર્યું હતું કે યોગ્ય અવસર આવે ત્યારે જ તેનો ઉપયોગ કરશે. એક દિવસ તેના