अध्याय २: मृतांची सावली राजू घामाघूम होऊन जागा झाला.त्याच्या समोर विनोद उभा होता, पण… त्याचा चेहरा काळसर पडलेला, डोळे कोरडे आणि निर्विकार! "राजू... मला वाचव!"विनोदच्या तोंडातून एक विचित्र, कंपित आवाज बाहेर पडला. राजूने घाबरून स्वतःच्या डोळ्यांवर हात ठेवला. "हे खरं नाही! हा फक्त भास आहे!" त्याने मनाशी पुटपुटलं. पण जेव्हा त्याने परत डोळे उघडले, तेव्हा विनोद त्याच्या अगदी जवळ उभा होता! विनोदचा शाप राजू किंचाळत उठला आणि घराच्या कोपऱ्यात जाऊन बसला. त्याच्या संपूर्ण शरीरातून घामाच्या धारा वाहत होत्या. पण… त्या क्षणी घरात कोणाचाही आवाज नव्हता. राजूला वाटलं, "शक्य आहे, हे फक्त स्वप्न असेल..." तो उठून आरशासमोर गेला. आपला चेहरा धुवून