आज खूप दिवसांनी बाल्कनीत बसून चहा घेण्याचा योग आला आहे. रोजच्या ऑफिसच्या कामामुळे आणि मुलांच्या शाळेच्या धावपळीत वेळ मिळत नाही. जर स्वतःच्या आयुष्यात स्वतःसाठी वेळच नसेल, तर त्याला खऱ्या अर्थाने आयुष्य म्हणता येईल का? की स्त्रीचा जन्म फक्त इतरांसाठीच जगण्यासाठी झाला आहे? बाहेर एवढं सुंदर वातावरण आहे, आणि मी काय विचार करत आहे! त्या सुंदर निसर्गाचं, ढगांचं आणि एकूणच वातावरणाचं चहा घेत आनंद घेतला पाहिजे. पण आज हे ढग मला ओळखीचे का वाटत आहेत? असं वाटतंय, जणू काही यांची आणि माझी खूप जुनी ओळख आहे. त्यांना पाहून मनात एक वेगळीच चलबिचल आणि ओढ निर्माण झाली, जणू मीच त्यांची वाट पाहत