ગામના દરેક જણે માની લીધું હતું કે ઉર્મિલા એક દિવસ તેની મહેનત અને ખ્વાબોથી ગામનું ગૌરવ વધારશે. ઉર્મિલાના પિતા હંમેશા ગૌરવભેર કહેતા, "મારી દીકરી મારી યોગ્યતાને ઘણી ઉપર જશે." તેના આ શબ્દો માત્ર આશીર્વાદ ન હતા, પણ તેની યાત્રાના માટે આશાનો દીવો પણ હતા.જ્યારે ઉર્મિલા ગામ છોડી રહી હતી, ત્યારે ગામના લોકો વિદાય આપવા માટે દોરીની જેમ રસ્તાની બંને બાજુ ઉભા હતા. માતાએ લાલ સાડી પહેરી, આંખો ભીની કરીને પોતાના હાથે તૈયાર કરેલી પોટલીમાં પ્રેમથી ભરેલા કઠણાઈઓ હરાવવાના આશીર્વાદ મૂકી. પિતા કોઈ વાત ન કહી શક્યા, પણ તેમના ખેતરમાં કમાયેલા પૈસાથી કરેલી નાની તૈયારી તે તેના માટે અપ્રમેય પ્રેમનું પ્રતીક