પ્રથમ પાટા પર આવેલું ઘર સદીઓ જૂનું હતું, પતિયાળાની નમ્ર કોટલીમાં એકાંત હતું. આ ઘરની દરેક ચીજ, તેની જૂની લાકડીઓથી લઈને દીર્ઘકાળના ધૂંધલાથી ભરેલા કાચ સુધી, જે કંઈપણ હતું તે કાળી રાતના અંધકારમાં વિલિન થતું હતું.આંખના જોખમને ઝીંઝવતો, શેખર ગુલાબી પ્રકાશવાળા ટેબલ લેમ્પ પાસે બેઠો હતો. તેના ચહેરા પર ચિંતાના લાક્ષણિક ચિન્હો સ્પષ્ટ હતા. તે એક અતિ મહત્વપૂર્ણ દસ્તાવેજની સમીક્ષા કરી રહ્યો હતો, જે તેના માટે માત્ર આજીવન સફળતાના ચિહ્ન નહીં પરંતુ તેના પરિવારના ભવિષ્યનો આધાર હતો.ઘરનાં મૌન અને શાંત વાતાવરણને તોડતાં, ટેબલ લેમ્પના ઝલક અને ધીમા ઘડિયાળના ટિક-ટિક નો અવાજ માત્ર સામાન્ય સમજણથી વધુ ખૂબ જ વધુ રહ્યો હતો.