मेकर भवन के सामने की गली को मुश्किल से पार किया होगा.. उसी समय बोस के दिल तोड़ शब्द शेखर के कानों में गूंजने लगे.મેકર ભવનની સામે પડતી અડધી ગલી માંડ વટાવી હતી તે જ વખતે શેઠના દિલતોડ શબ્દો શેખર ના કાનો માં ગુંજવા માંડ્યા. હદયમાં ઉપડેલી ટીશ ને દૂર કરવા તેના હોઠો પર એક ગીત આવી ગયું. ' દર્દ હમારા કોઈ ન જાને. અપની ગરજ કે સભી હૈં દિવાને ગીત આગળ વધે તે પહેલા જ એક વ્યથાથી ઉભરાતો આક્રોશ શેખર ના કર્ણપટ ને ભેદી ગયો. અને ગીત ટેપ તૂટી જાય તેમ થંભી ગયું. ", કુછ ખિલાઓ ભૂખે કો. દો દિન સે કુછ નહીં ખાયા. " એક અસહાય