खूप जीव होतांना अभयचा आमच्यात . त्याच्या अंतविधीवरून येऊनही विश्वास बसत नव्हता तो आम्हाला सोडून खूप दूर निघून गेला म्हणून .....            मी अजूनही  तो आम्हाला भेटायला येईल म्हणून वाट बघत होती ...     रात्रभर मी हताश मनाने पलंगावर पडली होती . आयुष्यात पहिल्यादाच आज एवढी निराश होती मी ... केतकीचा माझ्या हातून निसटून जाणारा हात आठवत होते . तिचा तो शेवटचा चेहरा आणि अभय रस्त्याने शेवटी जातांना ज्या दिवशी बाय म्हणतं निघून गेलेला त्याचा तो हसरा चेहरा . पूर्णपणे खचून गेली होती मी ....     किती अभागी आहे मी ! जगातील सगळ्यात दुर्दैवी आहे मी !