હમણાં કોઈ પંક્તિ નું સર્જન થયું નથી...
કારણ કે કોઈ લાગણી નું વિસર્જન થયું નથી...
કહેવા માટે ફક્ત દુઃખ દર્દનું જ હોવું મહત્વનું નથી..
અહીં એના વગર આનંદનું પણ અસ્તિત્વ રહ્યું નથી...
હૃદય શીખી ગયું છે તટસ્થ રીતે ધબકતા...
શ્વાસ અને એની વચ્ચે કોઈ મધ્યસ્થ રહ્યું નથી...
ખાલી સમયને બંધ આંખો ની ટેવ પડી છે...
આસપાસની દુનિયામાં કોઈ હવે પારદર્શક રહ્યું નથી
અટકી નથી જિંદગી કોઈના હોવા ના હોવાથી....
ગણતરી લેણદેણની છે કોઈ ઉદાર રહ્યું નથી...
અહંકારની ઊંચાઈમાં માણસ નીચો જતો ગયો...
સંબંધોની મોકળાશ ને કોઈ સ્પર્શી રહ્યું નથી...
કહી શું શકવાના કોઈ,અનુભવ વિના વધુ...
પ્રેમ ગોખાઈ રહ્યો છે કોઈ અનુભવી રહ્યું નથી...
-Tru...
