ખબર નહીં શબ્દ કયારે તિર બની જાય,
વચનોની વાતથી હ્રદયને વેદના સંઘરી જાય.
મીઠી લાગણી જ્યાં કડવી બની જાય,
અણમોલ સંબંધો પલવારમાં છૂટી જાય.
કયાંક કહી દેવામાં છે કમજોરી,
કયાંક સાંભળવામાં થાય ભુલ.
સાવધાનીથી ચાલવું પડે વાતોમાં,
ક્યાંક કાંટાઓ જેવા લાગે સપર્શ.
કોઈની હદથી પર જતાં શબ્દો,
ક્યારેક વિચારોની લહેર ઉઠે.
સમજી જાવ, આવું પંથું પડકારો ભરેલું છે,
શબ્દોનો વપરાશ, હૃદયથી કરવો છે.
રાખો પ્રેમ અને સહાનુભૂતિ ભરીને,
કદીક નહીં શબ્દો તિર બની જાય.
બનાવો સંવાદ, શાંતિ અને પરમ સુખમાં,
જ્યાં કંઈક ખમી છે, ત્યાં મિઠાશ થાકે છે.
નર
